مینای وجودم...شکسته!
ولبریز از دوست داشتن های مانده در بغض ام...
نه می توانم هضمشان کنم...نه می توانم بالا بیارمشان!
معبودا...
«وانفسای روزگار»
امانم را بریده...
گم شده ام در پلیدی آدم ها
کمک ام کن تا فرار کنم به سال های بعد
به روزگاری که این لحظه هارا نوستالژی می بیند نه درد!
معبودا...
راه را نشانم بده!
خدایا گر چه کفر است این ، ولی یک شب از این شب ها
فقط یک لحظه - یک لحظه - خودت را جای من بگذار !
جالب بود
خوشم اومد:)
-----
خدایا برایم دعاکن
برایم به درگاه خودت دعا کن...
می دانم دعای خدا مستجاب می شود!