یادداشت های جدید می توانند زیاد باشند؛
اما مهم اینست حرف های جدید زیاد باشند
....
حرف خاصی ندارم!
هنوز همان صنم هستم
کمی تو رفته!
و کمی خورده شده
اندیشه های کهنه...
سن و سال گریخته
سواد آب برده
نشاط خوابیده
پالتوی کوک خورده
پاهای تاول زده
کتاب های خط خطی
عکس های خاکستری
نوشته های قدیمی
...
با این اوصاف پُرم از زندگی!
"از گذشته ادبی ایران" که گذر می کنم روحم آرام می گیرد
پس چه فرقی می کند
رژ صورتی رنگی بخرم و بچسبانم روی لبهایم تا که شاد تر جلوه دهم؟
چه فرق می کند حرف های "شیرین"را گوش دهم و عکس هارا دوباره چاب دهم؟
چه فرق می کند دکتر شریعتی را فراموش کنم و سراغ نیچه بروم؟
آن زمان که ما نیچه می خواندیم
مثل امروزها "نیچه" مد نبود؟
حالا خجالت می کشیم از او حرف بزنیم...
می ترسم این"بی غم های هفتادی!" فکر کنند صنم هم دنبال مد! است
نه جانم
صنم هنوز همان صنم است
با یک گنجه ی قدیمی
از بهترین دوران
چیزهای باارزشی که همیشه یادم می ماند
و چه احساس پختگی بهم دست می دهد وقتی این حرف ها را اینجا تایپ می کنم
بداهه می روم خط بعدی!
اینطور که نمی شود زندگی کرد
باید بیایی تا زندگی ام را معنی دهی
ای عشق؟
همه منتظر تو اند:)
....
سلام
امیدوارم این عشق زودتر بیاید گرچه جدید نیست اما عشق قدیمیش ارزش دارد حتی به کهنگی ان پالتوی وصله شده ات و ان گنجه قدیمی.
همانند عشق دوران خودمان نه اینها که عشق را نابود کردند و پر از هوسش کرده اند
حرفهاتان در خور تامل بود
ممنون
من همیشه وبلاگ شما رو می خونم ولی یه چند باری که میومدم نمی دونم چرا اکسپلوره مطالب وبلاگ شما رو کامل باز نمی کرد ومن هم نمی تونستم آخرش بخونم ونظر هم بدم ولی امروز با موزیلا باز کردم کامل مطالب شما رو آورد ونشستم کل پستهای قبلی شما رو خوندم واقعا میگم خوب می نویسید
یه مطلب چرا همه فکر می کنند خوندن مطالبی مثل نیچه مارکس وخیلی از این فیلسوفهای غربی مده وخوبه البته شما رو نمی گم اکثر این فیلسوفهای غربی یهودین ودارن تو نظریاتشون سکولاریسم و اومانسیم رو ترویج می دن من که اصلا خوشم نمیاد بخونم البته قبلا خوندم بعضی هاشو
ای بابا.........من اینقدر نیستم که نوشتید:)
سپاسگزارم.
نمی دونم اومانیسم و اینا رو....:(
منم از سر کنجکاوی خودنم