پُست ِ پستِ !

می شود گاهی ...

از پس همه ی کتاب ها و درس  و کار و دغدغه،

چند ساعتی خودت را در دوست! رها کنی.

در کم نظیری و بی پروایی اش

در تک و تنها درخشیدنش در آسمانِ صنم ها!!

نرگس مهربان ِ شهرم...

چه بی همتایی!

گاهی که جدی ات می کنم...در گیر و دار زندگی.


نظرات 2 + ارسال نظر
وحید و شیدا شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 02:06 ق.ظ http://www.vahidslove.blogsky.com

سرسبزترین بهار تقدیم تو باد
آوای خوش هزار تقدیم تو باد
گویند که لحظه ایست روئیدن عشق
آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد
به ما هم سر بزن

...زدم گویا!

باز هم می زنم..:)

مـــینای فــردوس شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 11:27 ب.ظ

اگر «دوست» باشه، چرا که نه... رهایی‌ش هم کم‌نظیر که نه، بی‌نظیره...

صنم دلم...

... در پناه خدا.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد