بهمن!نزدیک است...
این روزها...
چه می گوییم؟
روزی مگر مانده با تو؟
روزها را -همه-شب کردی!!
به همین سکوت شب--قسم
این لحظه ها از یادمان نمیرود...
و هیچوقت -غصه-نمی خوریم!برای نبودن یک بودن...
شاید این خود وسیله ای بود تا غرق روزمرگی نشویم
و با نبودت به جاهای بلندی رسیدیم!
از این پس خواستی بجنگی
دیگر بهمان نگو:چشمهایت را بگذار زمین....
ما همه ی زندگیمان در صحن چشمانمان است،
اگرچه گفتی قد ِدوست داشتنت چند متری بلندترازمان است!
اما -این روزها-را تباه کردی
...
چه می گویی؟
روزی مگر مانده؟
...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد